Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 2 w Łomży

DORADZTWO ZAWODOWE

Szanowni Państwo,

Informujemy, że w Łomżyńskim Centrum Rozwoju Edukacji świadczone są usługi w zakresie doradztwa zawodowego dla uczniów łomżyńskich placówek oświatowych.

Poradnictwo indywidualne dla uczniów obejmuje m.in.:

•      badanie zainteresowań i predyspozycji zawodowych,

•      udzielanie informacji edukacyjnych,

•      przygotowanie do rozmów kwalifikacyjnych,

•      przygotowanie dokumentów aplikacyjnych.

Na wizytę można umówić się poprzez kontakt e-mail.

Doradcy zawodowi ŁCRE:

·         Marzena Wasilewska

Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.  

·         Sylwia Lutostańska

Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

·          Mariola Milewska

Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

·         Anna Borawska

Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

 Zapraszamy!

Co mogą zrobić dorośli,

aby zapewnić bezpieczne przejście dziecka z klasy III do IV?

        System edukacji jest podzielony na etapy. Pierwszy z nich stanowi przełom klasy III i IV szkoły podstawowej. Uczeń kończy wówczas edukację wczesnoszkolną i rozpoczyna naukę na II etapie, czyli w klasach IV-VIII.  Choć klasę trzecią i czwartą dzielą tylko wakacje, dla ucznia oznacza to przejście do całkiem innej rzeczywistości. Zmiany w organizacji nauki związane z przejściem do klasy czwartej polegają głównie na tym, że:

        ·         zmienia się wychowawca klasy,

        ·         zaczyna się podział na przedmioty,

        ·         zwiększa się grono nauczycieli uczących w danej klasie,

        ·         na każdym przedmiocie obowiązuje określony Przedmiotowy System Oceniania,

        ·         w każdej szkole na tym etapie obowiązuje system ocen w skali 1-6,

        ·         lekcje odbywają się w różnych salach lekcyjnych,

        ·         zwiększa się liczba godzin lekcyjnych w planie lekcji,

        ·         dziecku przybywa obowiązków,

        ·         wyniki nauczania porównuje się poprzez średnie ocen.

 Na okres wspomnianego „progu szkolnego” przypada duża liczba szkolnych niepowodzeń. Wiąże się to z istotnym przyspieszeniem procesu kształcenia, poziomem dojrzałości emocjonalnej i samodzielności uczniów oraz z oczekiwaniami dorosłych w stosunku do dzieci. Przeprowadzone badanie własne potwierdza, iż zarówno uczniowie, rodzice, jak i nauczyciele są świadomi, jak ważny jest to moment w systemie edukacji. Trzecioklasiści utożsamiają promocję do klasy IV z przejściem do grona starszej społeczności szkoły. Przestają być maluchami. 27% badanych uczniów klas trzecich czuło lęk przed podjęciem nauki w kl. IV.  Główne ich obawy to tłok i hałas na korytarzach szkolnych, wizja rozstania z wychowawczynią klasy III, nowi nauczyciele i przedmioty, więcej obowiązków. Czwartoklasiści podkreślają, że czują się doroślejsi. Jako uciążliwości klasy czwartej wymieniają dużo pracy domowej, ciężki plecak, chodzenie z klasy do klasy, mniej czasu wolnego. W ich wypowiedziach przebrzmiewa też sygnał dotyczący problemów z radzeniem sobie z emocjami (stres, płacz), problem z organizacją czasu, sposobem na skuteczne uczenie się. Patrzą na sukcesy głównie przez pryzmat ocen, średnich, rankingów. Niemal połowa rodziców uczniów czwartych klas miała obawy przed rozpoczęciem nauki przez ich dziecko w klasie IV. Respondenci upatrywali je w większej ilości obowiązków, większej ilością zadawanych prac domowych, nowych przedmiotach  i nowych nauczycielach. 40% badanych stwierdziło, że ich dziecko przeżywało stres związany z przekroczeniem II progu edukacyjnego. 60% rodziców przyznało, że wychowawcy klas trzecich prowadzili z nimi rozmowy na temat różnic między klasą III i IV. Równocześnie co dziesiąta pytana osoba przyznała, że takie rozmowy się nie odbyły. Zaledwie 10% badanych poznało wcześniej wychowawcę klasy czwartej, do której trafiło ich dziecko. Na samopoczucie uczniów klasy czwartej w opinii ich rodziców największy wpływ mają: sposób traktowania dziecka przez nauczycieli, relacje rówieśnicze i panująca atmosfera. Nauczyciele klas I-IV również dostrzegają trudności z przekraczaniem przez uczniów II progu edukacyjnego. Postulują, by  zadbać o to, aby uczniowie klas trzecich poznali wychowawców klas czwartych w drugim półroczu klasy III. Ich zdaniem wartościowe byłoby organizowanie lekcji  otwartych dla nauczycieli klas I-VI. Respondenci podkreślają, że niezwykle ważne są metody pracy stosowane w pracy z dziećmi. Właściwy ich dobór, w opinii nauczycieli,  w dużej mierze warunkuje sukces w pracy z uczniem. Szczególnie akcentowano też w wypowiedziach nauczycieli kwestię indywidualizacji pracy z uczniem. Nie do przecenienia jest ponad wszystko dobra  współpraca  nauczycieli.

Szkoła jako instytucja i nauczyciele w niej uczący powinni dążyć do tego, żeby stworzyć dzieciom jak najlepsze warunki rozwojowe, ponieważ dzieci w wieku szkolnym wymagają szczególnej opieki ze strony dorosłych.  Bardzo wartościowe byłoby systemowe podejście do kwestii progu edukacyjnego na poziomie szkoły. Dobrze przemyślany, opracowany, wdrożony i poddany ewaluacji szkolny programu wsparcia uczniów przekraczających  próg edukacyjny  może skutecznie zapobiec wielu niepowodzeniom uczniowskim, niezadowoleniu  rodziców i frustracjom nauczycieli. Bardzo ważną rolę mają także do spełnienia rodzice i opiekunowie dzieci, które rozpoczynają nowy etap. Warto, niezależnie od tego, czy w szkole, do której uczęszcza dziecko, funkcjonuje program wsparcia, czy też takiego nie ma, dołożyć starań, by oszczędzić synowi czy córce przykrych doświadczeń oraz systematycznie wdrażać do samodzielności, uczyć efektywnego uczenia się oraz zarządzania sobą w czasie.

      Charakterystyka ucznia gotowego do podjęcia nauki w klasie czwartej:

·         potrafi uważnie słuchać i wypowiadać swoje zdanie, uzasadniając je rzeczowymi argumentami,

·         potrafi płynnie czytać, rozumie czytany tekst,

·         pisze czytelnie, poprawnie – zgodnie z poznanymi zasadami ortograficznymi,

·          oblicza w pamięci sprawnie i poprawnie w zakresie 100 (dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie),

·         samodzielnie odrabia zadania domowe,

·         samodzielnie się uczy, przygotowuje do zajęć,

·         jest odpowiedzialny za własną naukę, zachowanie,

Bardzo ważne jest uświadomienie dziecku, jak potrzebna jest w starszych klasach systematyczność w uczeniu się -

      wiedzy do opanowania jest dużo, a czasu na naukę tyle samo!

      Jak pomóc czwartoklasiście? - wskazówki dla rodziców

      1.      Przygotuj z dzieckiem plan lekcji z wyraźnie zaznaczonymi numerami sal.

      2.      We wrześniu poproś dziecko o sporządzenie listy uczących je nauczycieli.

      3.      Powiadom wychowawcę o szczególnych zaleceniach wobec dziecka ( np. ze względu na stan zdrowia).

      4.      Od początku zwracaj uwagę, aby dziecko zapisywało, co ma zadane- pisemnie i ustnie; odpytuj wyrywkowo.

      5.      Nie utożsamiaj dziecka z oceną. Zwracaj raczej uwagę na umiejętności zdobywania wiedzy i wykorzystywania jej; radzenia

            sobie w sytuacjach problemowych. Niech dziecko dopiero po samodzielnej pracy domowej zapyta, czy możesz sprawdzić

             poprawność. Wzmacniaj samodzielność dziecka.

      6.      Ustal z dzieckiem, że odrabia lekcje tego dnia, kiedy są zadane.

      7.      Chwal dziecko za postępy - nie za oceny.

      8.      Pozwalaj na wspólne z kolegami odrabianie lekcji, ale kontroluj je.

      9.      Pozwól na zaczynanie odrabiania lekcji od tych przedmiotów, które lubi.

      10.  Zapewnij dziecku przy pracy umysłowej bezwzględny spokój.

      11.  Pomóż mu w organizacji czasu wolnego- nuda to największy wróg.

      12.  Pozwól dziecku oswoić się z nową sytuacja, dopiero później zaproponuj zajęcia dodatkowe.

      13.  Zostaw dziecku czas wolny na swobodny wypoczynek i nieprzewidziane planem zajęcia.

      14.  Kiedy dziecko odpowiada, że w szkole było ok., ale widzisz, że jest drażliwe, zdenerwowane, ma gorszy nastrój, nie dawaj za

            wygraną; po jakimś czasie, przy kolacji zapytaj co było na jakiejś lekcji (wf, angielski), o kolegów/ koleżanki.

      15.  W razie wystąpienia problemów z rówieśnikami, postaraj się pomóc dziecku znaleźć takie rozwiązanie, które będzie mogło

            samo zastosować, a dopiero gdyby to nie skutkowało, interweniuj. Dziecko woli być samodzielne, wstydzi się „skarżenia”

            rodzicom.

      16.  Pamiętaj, aby sprawy delikatne omawiać dyskretnie zarówno z dzieckiem jak i nauczycielami, dziecko szuka aprobaty klasy.

Program adaptacji uczniów klasy pierwszej / Wiesława Alina Sakowicz // Życie Szkoły. - 2007, nr 7, s. 21-25

Problemy adaptacyjne dzieci w klasie czwartej / Beata Płażewska // Edukacja Przyrodnicza w Szkole Podstawowej. – 2008, z.1-4, s. 133-138

Ewa Frołow

pedagog

Kwiecień Światowym Miesiącem Wiedzy na Temat Autyzmu

Autyzm  należy do całościowych zaburzeń rozwoju, którego pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj w pierwszych trzech latach życia dziecka. Zaburzenia to skutek zaburzeń neurologicznych, które zakłócają prawidłową pracę mózgu. Jak podają statystyki, na autyzm choruje jedna na 500 osób, przy czym cztery razy częściej są to chłopcy niż dziewczynki. Objawy tego zaburzenia zależą od stopnia zaawansowania choroby. Rozróżniamy autyzm u dzieci (dziecięcy), czyli typową postać zaburzenia autystycznego, autyzm atypowy oraz autyzm wysokofunkcjonujący, który według niektórych specjalistów przebiega podobnie do zespołu Aspergera. Objawy autyzmu zazwyczaj pojawiają się bardzo wcześnie.

Pierwsze niepokojące sygnały w zachowaniu dziecka zgłaszają rodzice, którzy zauważają, że maluch „odstaje” od rówieśników, przejawia „inne zachowania”. Symptomy autyzmu można zaobserwować już w okresie niemowlęcym. Obecnie nie ma leku, który umożliwiałby całkowite wyleczenie autyzmu, ale osoby sprawne intelektualnie i mówiące, są w stanie prowadzić samodzielne życie.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu pojawiają się zawsze w trzech sferach. Są to:

-  zaburzenia relacji społecznych,

- zaburzenia komunikacji,

- stereotypowe wzorce zachowań.

Taki podział nazywany jest triadą autystyczną lub triadą zaburzeń autystycznych.

Objawy autyzmu związane z zaburzeniami relacji społecznych:

- brak kontaktu wzrokowego - dziecko nie patrzy w oczy,

- niereagowanie na bodźce zewnętrzne, wydaje się, że dziecko nie słyszy, co się do niego mówi,

- nierozpoznawanie twarzy,

- brak zainteresowania innymi ludźmi i brak potrzeby kontaktów społecznych,

- niezdolność inicjowania rozmowy oraz włączania innych osób do wspólnej zabawy (w zabawie nie wchodzi w role np. zabawa w lekarza, nie angażuje się w zabawy w grupie, nie naśladuje, nie używa zabawek w kreatywny sposób),

- nieumiejętność zdobywania przyjaciół,

- niedzielenie się przeżyciami i emocjami,

- brak uśmiechu,

- lęk,

- nieadekwatne zachowania pozawerbalne np. mimika twarzy, dziwne grymasy, pozy,

- unikanie dotyku, trzymania na ręku oraz przytulania,

- samouszkodzenia oraz autoagresja.

Objawy autyzmu związane z komunikacją:

- brak rozwoju mowy, całkowity brak mowy lub jej opóźnienie,

- nietypowe i powtarzające się wykorzystanie słów,

- w odpowiedzi na pytanie, nie udziela odpowiedzi tylko powtarza pytanie -  echolalia,

- mówi o sobie w 3 osobie np. Jacek chce ciastko – zamiast: ja chcę ciastko,

- dziecko mówi nietypowym tonem głosu lub z nietypowym rytmem mowy,

- w wypowiedziach występują agramatyzmy,

- brak poczucia humoru, nieadekwatne odbieranie ironii i metafor,

- mimika twarzy niedostosowana do wypowiedzi,

- ograniczone rozumienie poleceń,

- brak reakcji na własne imię,

- nadwrażliwość na dźwięki,

- trudności w komunikowaniu pragnień i potrzeb,

- niezdolność inicjowania rozmowy i brak wytrwałości w podejmowaniu konwersacji,

- brak spontanicznej różnorodności zabawy (ciągle bawi się jedną zabawką, mimo że ma do wyboru bardziej atrakcyjne),

- nieprawidłowa postawa, niezręczność ruchowa, specyficzny sposób poruszania się np. chodzenie jedynie na palcach.

Objawy autyzmu związane ze stereotypowymi wzorcami zachowań:

- wąski zakres zainteresowań, ograniczona aktywność, sztywność zachowań,

- opór wobec jakichkolwiek zmian w otoczeniu, preferowanie niezmienności i rutyny (chodzenie tą samą drogą, jedzenie tych samych potraw),

- rozstawienie zabawek zamiast zabawy nimi, fascynacja przedmiotami, a nie ludźmi, nietypowe przywiązanie do obiektów i przedmiotów np. kluczy, włączników światła, sznurków,

- wielokrotne powtarzanie ruchów takich jak trzepotanie rękoma na wysokości oczu, kręcenie się wokół własnej osi, kiwanie się, chodzenie na palcach, tiki, przebieranie palcami, uderzanie głową, skręcanie włosów, lizanie dłoni – są to tzw. stereotypie ruchowe lub autostymulacje,

- zainteresowanie wąską dziedziną wiedzy, często związaną z cyframi i symbolami czyli np. zapamiętywanie i recytowanie rozkładu jazdy autobusów (umiejętności wysepkowe).

Pierwsze objawy autyzmu mogą pojawić się u półrocznego niemowlęcia. Najczęściej dziecko:

- nie gaworzy (do 1 roku życia),

- nie uśmiecha się,

- nie odpowiada uśmiechem na próbę kontaktu, nie reaguje na dźwięki (do 9 miesiąca życia),

- nie wskazuje palcem, nie sięga po przedmioty (do 1 roku życia),

- nie wypowiada żadnych słów (do 16 miesiąca),

- nie wypowiada dwuwyrazowych wyrażeń (do 2 roku życia),

- nagle przestaje mówić i wchodzić w relacje z otoczeniem.

Autyzm nadal pozostaje tajemniczą chorobą. Zazwyczaj każde dziecko ma inną historię choroby, dlatego należy indywidualnie podchodzić do każdego dziecka, by zwiększyć efektywność leczenia i rehabilitacji.

Opracowała: Ewa Duchnowska

Bibliografia:

1.            Winczura Barbara, Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, wyd. Impuls, Kraków 2008

2.            Bobkowicz – Lewattowska Lucyna, Autyzm dziecięcy - zagadnienie i diagnozy i terapii, wyd. Impuls, Kraków 2014

3.            Święcicka Joanna, Uczeń z zespołem Aspergera, wyd. Impuls, Kraków 2014

4.            Redakcja naukowa Kossewska Joanna, Komleksowe wspomaganie rozwoju uczniów z autyzmem i zaburzeniami pokrewnymi, wyd. Impuls, Kraków 2009

5.            Pisula Ewa, Autyzm. Przyczyny, symptomy, terapia, wyd. Harmonia, Gdańsk 2014

6.            Redakcja naukowa Winczura Barbara, Autyzm. Na granicy zrozumienia. Wyd. Impuls, Kraków 2009